در هفته‌های گذشته شاهد انتشار اخبار و مقاله‌های متعددی پیرامون قیمت جدیدترین کامپیوتر رومیزی اپل به‌نام مک پرو بودیم. برخی منابع می‌گفتند که گران‌قیمت‌ترین نسخه‌ی مک پرو حدود ۵۳ هزار دلار قیمت خواهد داشت. ازطرفی چنین قیمتی برای یک کامپیوتر ورک‌استیشن آن‌چنان زیاد نیست. به‌عنوان مثالی از کامپیوترهای ورک‌استیشن می‌توان به محصول HP به‌نام Z8 G4 اشاره کرد که مجهز به پردازندهی دوگانه‌ی ۲۸ هسته‌ای زئون، پردازندهی گرافیکی ۳۲ گیگابایتی انویدیا Quadro GV100 و ۲۲ ترابایت حافظه‌ی SSD است و قیمتی ۱۰۷ هزار دلاری دارد.
با بررسی قیمت‌گذاری محصول جدید اپل به این نتیجه می‌رسیم که برچسب‌های قیمتی آن‌ها هم‌سطح با استاندارد بازار هستند. اپل برای کامپیوتر رومیزی خود امکانات متعددی را هم ارائه می‌کند که قیمت تمام‌شده را بیشتر از اظهارنظرهای مطرح‌شده در رسانه‌ها بالا می‌برد. به‌عنوان مثال سه شتاب‌دهنده‌ی HDX اضافه برای کاربردهای Avid Pro، قیمت اضافه‌ی ۱۳ هزار دلاری را به کاربر تحمیل می‌کند.
با وجود قیمت‌گذاری نزدیک به استانداردهای بازار، ارائه‌ی کامپیوتر مک پرو از سوی اپل اشکالاتی را به‌همراه دارد. کوپرتینویی‌ها در عرضه‌ی همه‌ی انواع مک پرو سیاست‌های مشابهی را به‌کار گرفته‌اند که انتقادهایی را به‌همراه دارد. به‌عنوان مثال نسخه‌ی پایه‌ی این کامپیوتر رومیزی قیمت ۶ هزار دلاری دارد که برای کامپیوتری با ۲۵۶ گیگابایت حافظه‌ی SSD و کارت گرافیک AMD Pro 580X کمی بالا محسوب می‌شود. البته به‌هرحال همین مدل نیز توانایی انجام برخی وظایف گرافیکی را دارد. درنهایت فراموش نکنید که برای به‌روزرسانی حافظه تا یک ترابایت، باید هزینه‌ی اضافه‌ی ۴۰۰ دلاری متحمل شوید.
اپل با به‌کارگیری کارت گرافیک 580X، معماری دو نسل پیش را در مدل پایه‌ی مک پرو ارائه کرد. این رویکرد در چنین ابعادی، تفاوت چندانی با استفاده از کارت گرافیک یکپارچه ندارد. کاربران علاقه‌مند می‌توانند تا عرضه‌ی Radeon Pro W5700X منتظر باشند تا گزینه‌های بهینه‌تر را در کامپیوتر رومیزی خود استفاده کنند. اگر بخواهید مک پرو خود را با نمونه‌های کنونی موجود در بازار به‌روزرسانی کنید، باید با پرداخت هزینه‌ی ۲،۴۰۰ دلاری، Radeon Pro Vega II را در نظر داشته باشید که منطقی به‌نظر نمی‌رسد. اگرچه قیمت کارت‌های سری 5700 مخصوص اپل هنوز مشخص نیست، باتوجه به قیمت نسخه‌های غیر اپلی، می‌توان برچسب قیمتی حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ دلاری را برای آن متصور شد. درنهایت می‌توان همین قابلیت به‌روزرسانی کامپیوتر رومیزی اپل را به‌عنوان مزیت در ذهن داشت.
استفاده از پیشرفته‌ترین گزینه‌ها
کامپیوتر رومیزی اپل به‌خاطر استفاده از پردازندهی اصلی Xeon و حافظه‌ی ECC قیمت بالایی دارد. چنین گزینه‌هایی برای بسیاری از کاربران حرفه‌ای نیز کاربرد چندانی نخواهد داشت. تنها گزینه‌های ارزان‌تر اپل که از پردازنده‌های اینتل کور استفاده می‌کنند، کامپیوترهای مک‌بوک پرو هستند که با پردازنده‌های گرافیکی میان‌رده‌ی موبایلی AMD ترکیب شده‌اند. به‌عنوان گزینه‌ی دیگر می‌توان به iMac اشاره کرد که از گرافیک‌های نسل آخر بدون قابلیت ارتقا استفاده می‌کند.
ارتباط نه‌چندان خوب اپل با انویدیا از چالش‌های دیگری است که در مک پرو دیده می‌شود. به‌خاطر همین چالش، APIهای CUDA و OpenCL در سیستم جدید استفاده نشد و همه‌ی نرم‌افزارهای نیازمند گرافیکی قوی، ملزم به استفاده از Metal شدند که پلتفرم‌های شتاب‌دهی سطح پایین را از میان گزینه‌های توسعه‌دهنده‌ها خارج کرد. همین رویکرد، استفاده از کارت‌های ارزان‌تر و مناسب بازی انویدیا را برای کاربران غیرممکن می‌کند؛ دسته‌ای که انویدیا محصولات بهتری نسبت به AMD در آن دارد.
در دسته‌ی پایین‌رده گزینه‌های زیادی به کاربران ارائه نمی‌شود
محدودیت پلتفرم‌های گرافیکی پایین‌رده، استفاده از مک پرو را برای بسیاری از تولیدکننده‌های محتوا دشوار می‌کند. به‌عنوان مثال نرم‌افزارهای اصلی مورداستفاده‌ی آن‌ها، تنها از پلتفرم‌هایی پشتیبانی می‌کند که تحت پشتیبانی مک پرو نیستند. به‌هرحال اپل حتی در همکاری با AMD نیز رویکرد کاملا مثبتی ندارد و گزینه‌هایی مجهز به پردازنده‌های آن‌ها ارائه نمی‌کند. درنتیجه خبری از Threadripper 3970X یا قابلیت‌های PCIe 4.0 در مک پرو نخواهد بود.
علاوه بر چالش‌هایی که در بالا پیرامون گزینه‌های ارزان‌تر مطرح شد، ابعاد مک پرو نیز انتقادهایی را به‌همراه دارد. سیستم مذکور برای رفع نیازهای کاربری طراحی شده که نیازهای شدیدا حرفه‌ای دارد و حاضر به پرداخت هزینه‌ی ۵۳ هزار دلاری برای تهیه‌ی قوی‌ترین نمونه است. ازطرفی بسیاری از طرفداران و کاربران مک پرو، فعالیت‌های ویرایش ویدئو یا موارد مشابه انجام نمی‌دهند. درنتیجه آن‌ها مثلا به کارت Afterburner نیازی ندارند. به‌علاوه آن‌ها تنها پردازندهی ۲۸ هسته‌ای می‌خواهند و فضای اضافه برای کارت گرافیک دوم یا دیگر کارت‌های PCI کاربردی برایشان ندارد. به‌هرحال کارشناسان می‌گویند اپل باید حداقل یک نسخه‌ی ارزان‌تر و کوچک‌تر از مک پرو عرضه می‌کرد.
نکته‌ی مهم دیگر درباره‌ی ورک‌استیشن مک پرو این است که کاربر توانایی ارتقاء آن به بالاترین حد را هم ندارد. به‌عنوان مثال کامپیوتر اپل تنها از یک پردازندهی مرکزی استفاده می‌کند. ازطرفی کارهای رندر با رزولوشن بالا یا انکودیگ ویدئو یا تحلیل دیتاست‌های عظیم با یادگیری ماشین، از همه‌ی هسته‌های پردازشی در دسترس استفاده می‌کنند. در چنین وضعیتی کاربر هیچ منبع پردازشی اضافه‌ای برای کارهای دیگر نخواهد داشت. تنها مزیت مک پرو، سوکتی بودن پردازنده است که امکان ارتقاء آتی آن را فراهم می‌کند.
مک پرو تنها از یک پردازندهی مرکزی پشتیبانی می‌کند
وارانتی مک پرو بحث دیگری است که کارشناسان را مجبور به انتقاد از اپل می‌کند. کاربری که ۵۰ هزار دلار برای خرید نسخه‌ی حرفه‌ای مک پرو هزینه می‌کند، وارانتی یک‌ساله‌ی محدودی را دریافت خواهد کرد که به خریدار آیپد ۴۹۹ دلاری هم ارائه می‌شود. ورک‌استیشن‌های دیگر، وارانتی‌هایی تا سه سال دارند. البته کاربران می‌توانند با پرداخت ۲۹۹ دلار هزینه‌ی اضافه، خدمات سه‌ساله‌ی اضافه‌ی AppleCare Plus دریافت کنند.
مقایسه با نمونه‌های دیگر
نمی‌توان ادعا کرد که رقبای مک پرو، لزوما وضعیت بهتری دارند یا به‌هیچ‌وجه نمی‌توان کامپیوتر رومیزی اپل را از لحاظ ترکیب قیمت و کارایی مناسب دانست. مقایسه‌ی پلتفرم‌ها از لحاظ کارایی نرم‌افزاری هنوز نیاز به زمان دارد. البته می‌توان قابلیت‌های iMac Pro را به‌عنوان نمونه‌ای مشابه در مقایسه‌ها به‌کار گرفت، اما مک پرو احتمالا با مشخصات برابر، کارایی و قدرت بیشتری دارد، چون محدودیت‌های انتقال گرما در فرم فاکتور آن دیده نمی‌شود. از طرفی بسیاری کارشناسان MacOS را نسبت به ویندوز ۱۰ بهتر می‌دانند چون پیش‌نیازهای پیچیده‌ی سازگاری ویندوز را ندارد.
مک پرو یک مزیت اصلی نسبت به ورک‌استیشن‌های مبتنی بر ویندوز دارد که برای کاربران حرفه‌ای تولیدکننده‌ی محتوا، اهمیت زیادی به‌همراه خواهد داشت. مک پرو از نسخه‌ی جدید M از پردازنده‌های ۲۴ و ۲۸ هسته‌ای سری W اینتل زئون استفاده کرده که نسبت به نسخه‌های مشابه با تعداد هسته‌ی برابر، از حافظه‌ی دوبرابر بیشتر پشتیبانی می‌کند. درحال‌حاضر هیچ کامپیوتری ویندوزی با این نسخه از پردازنده‌ها در بازار وجود ندارد.
پردازندهی مک پرو نسبت به نمونه‌های مشابه از دو برابر حافظه‌ی رم بیشتر پشتیبانی می‌کند
مزیت دوم مک پرو نسبت به نمونه‌های ویندوزی، استفاده‌ی یکپارچه از Tunderbolt 3 است. فراموش نکنید که USB 3.2 20Gb/s و USB4 40Gb/s هنوز به بازار نیامده‌اند و گزینه‌ی دوم تا پایان سال ۲۰۲۰ عرضه نخواهد شد. درنتیجه کاربران ویندوزی هنوز باید با استانداردهای انتقال داده‌ی ۱۰ گیگابیتبرثانیه کنار بیایند.
تمامی دستگاه‌های ذخیره‌سازی خارجی امروزی، از استاندارد TB3 پشتیبانی می‌کنند. از میان آن‌ها می‌توان به غول OWC Envoy Pro EX اشاره کرد که رکورد سرعت ۲۲/۴ گیگابیتبرثانیه دارد. البته مادربردهایی مجهز به پشتیبانی از تاندربولت ۳ در بازار دیده می‌شوند، اما گزینه‌هایی که از ابتدا از این قابلیت پشتیبانی کرده یا امکان اضافه کردن کارت‌های خارجی را ارائه کنند، به‌سختی پیدا می‌شوند. ظاهرا برخی ورک‌استیشن‌های HP از کارت‌های خارجی پشتیبانی می‌کنند. البته اضافه کردن کارت اضافه برای پشتیبانی از TB3 نیز معایبی را همچون اشغال اسلات‌های PCIe به‌همراه دارد.
درنهایت پرداخت هزینه‌ی ۵۰ هزار دلاری برای خرید یک ورک‌استیشن برای کاربران خاص این دسته از کامپیوترهای حرفه‌ای آن‌چنان زیاد نیست. درواقع شاید مک پرو را هیچ‌گاه نباید در دسته‌ی محصولات عادی به حساب آورد و بیشتر، آن را تجهیزی برای کاربردهای خاص دنیای پردازش تفسیر کرد. درمقابل، گزینه‌های زیادی در دسته‌ی پایین‌رده نیز در دسترس کاربران قرار ندارد که مک پرو را به محصولی کاملا دور از رویاهای آن‌ها تبدیل می‌کند.
منبع:zoomit